Fragment poeme nga Mevlud BUCI
Sa shekuj pas do të vijnë,
E dielli do të ngrohë dhenë;
Lindin ato krenarinë
E kujtojnë Skëndetbenë.
Skënderbe o Skënderbe,
Ti hyjnor e legjendar;
Për këtë popull e për këtë dhe
Mbete dritë në altar…
Mbete dritë në altar,
Diell i zjarrtë i lirisë,
Shpirt e krah i ke thesar,
Prijs i rrallë i Arbërisë…
Prijs i rrallë i Arbërisë,
Bash vigan të njeh ty bota,
Na dhae dritën e pavdekësisë
Legjendar rrit nëpër shqota..
Legjendat ty të nje bota,
Dragua lindut vetëtimës,
Shpëtimtar të pati Europa,
Kastriot prej Gardhit e Sinës.
Kastriot prej Gardhit e Sinës.
S’të mposhti garda e Anadollit,
Skënderbe, bir i Jutbinës
Fol moj fushë e Torviollit.
Fol moj fushë e Torviollit.
Fol dhe ti Luginë e Vajkalit,
Ndaj pushtuesve prej Anadollit
Skëndebeu n’majë të kalit…
Mposhte errësirën, dridhe shkrepa
Lule e Arbërisë, kohës e dheut
Dalin flakë me afshe të nxeht
Fol moj shpata Skënderbut…