Fitues i çmimit të Ekselences në Letërsi.
POEZI NGA POETI MUHARREM KAMANI – PËRMET
- Poeti Muharem Kamani konkuroi në Festivalin e Shoqatës Botërore të Akademisë së Poezisë që u zhvillua në qytetin e Selanikut me 03 Tetor 2024. Midis konkurentëve dhe çmimeve të tjera që u dhanë ai fitoi çmimin e Ekselences në Letërsi
Muharem Kamani është një nga anëtarët më të vjetër të Klubit të Shkrimtarëve dhe Artistëve “Naim Frashëri” Përmet. U lind më 3.02.1954, në fshatin Shelq të Përmetit, aktualisht banues në Përmet. Krijimtarinë e tij e ka filluar herët, qysh në bangot e shkollës ushtarake, ku vend të rëndësishëm në krijimtarinë e tij ka zënë publicistika dhe ngjarjet e kronikës. Si krijues në poezi ka filluar herët, por libri i tij i parë me lirika doli në dritë në vitin 2002 dhe vazhdon të shkruajë edhe sot. Është një nga poetët më aktivë të Klubit të shkrimtarëve dhe kryen me devotshmëri detyrat në fushën e artit dhe letërsisë. Ka marrë pjesë në disa shkrime në gazetat e ndryshme letrare, si dhe në disa antologji të letërsisë shqipe të viteve të fundit. Aktualisht punon, krijon dhe banon në qytetin e Përmetit.
Për këtë nr. redaksia e gazetës “Veterani” boton disa nga poezitë e tij, përzgjedhur nga botim Kryetari i Klubit të Shkrimtarëve dhe Artistëve “Naim Frashëri” Përmet, Ligor Shyti.
MË SHFAQEJ NAIMI
Në Frashërin e largët
Mendja më shkon shpesh
Në pyjet me borë
Atje kam një jetë.
Në orët e natës
Lindte frymëzimi
Sa hapja kanatet
Më shfaqej Naimi,
2.
AMANETI I TË RËNËVE
Një grusht Dhe nga toka mëmë
Pikon gjaku i shqiptarit
Amaneti nga të rënët
Më i rëndë se vetë mali.
Si rrëke na derdhen djersët
Truallin tonë të vaditim
Si dëshmorët gjakun derdhën
Dhe lirinë ne ta rritim.
Ja ku janë fare pranë
Në kodrat e historisë
Prehen trimat radhë-radhë
Ne ushtarë të lirisë
Në beteja dhe fitore
Ne u mbajmë prapë në ballë
Lapidarë e përmendore
Brez pas brezi veç të gjallë.
3
HIMN LIRISË
Si na ka ndjekur kjo fjalë
Mbjellë qysh në lashtësi
Që nga Arbrit dhe Dardanët
S’ka ndryshuar dhe tani.
Kemi ardhur nga Ilirët
Dhe ky emër ka kuptim
Ka kuptimin e shqiponjës
Ngritur lart në fluturim.
Ka kuptimin e folesë
Madhështore tek një shkëmb
Që s’pranon asnjë krijesë
Brenda saj të bëjë vend.
Do të na ndjekë kjo fjalë
Larg e në përjetësi
Në shekuj me gjak e larë
E shtrenjta jonë Liri.
4.
BURIMI I NAIMIT
Ngrihet madhështor
Guri shekullor
Guri i Naimit
Pranë rridhte burimi
Ku vinte buzët bilbili.
Te burimi i Naimit
Vuri gjunjët Dritëroi
Piu ujë të lajthinjtë
Prapë burimi gurgulloi.
5.
NË BUZË MBAJ NJË LULE
Oh, bija ime, të lutem
Mos e mbaj lapsin në gojë
Maja e tij është e mprehtë
E helmët si shigjetë e indianëve
Ka diçka prej hekuri të nxehtë
Nga putra e maces mbi koren e plagëve.
Jo lapsin në gojë, bija ime
Një lule do të jetë më mirë
Nuk je taksidare për tatime
Nuk je një burokrate e ngrirë.
Të ngrirëve u mungon dhe koka
Ata veç hijen mbajnë në zyrë
Madje u mungon qielli dhe toka
Të kafshojnë lapsin kanë detyrë.
Ka dhe gjykatës të mjerë
Që krekosen me lapsin në gojë
E njomin lapsin me vrer
Vaj me det mbi kë do të qëllojë.
Mos e mbaj lapsin ashtu, bija ime
Në zemër si ushtë ngule
Pastaj zër e mbaj shënime
Dhe midis buzëve mbaj një lule.
6.
ATJE KU PREHET NËNA
Tek bregu, atje lart te burimi
Dashuria jote më solli, nënë
Aty ku vesa mbulon blerimin
Aty ku eshtrat e tua kanë rënë.
Shpirti dhe zemra më pikon
Vajton si mbi lule vesa e lehtë
Kujtimi m’i sjell lotët përgjithmonë
T’i derdh mbi varrin tënd të thjeshtë.
Lulet për ty, thesar i çmuar
Vijnë të të puthin ëmbël
Tek fle aty e qetë dhe menduar
Poshtë pllakave të gurta si engjëll.
Pranë dëllinjës roje përmbi varr
Qiririn e ndeza si pishtar
Pashë djalin që lule vendosi aty
Dhe ai kishte një lot në sy.
7.
TROKITJET E TUA
Të ndiej si troket tek unë
Me shpërthime ndjenjash dashuri
Veç trokitja jote dashka shumë
Ëndërron të gjithë gjumin tim.
Veten e ndiej pendë të lehtë
Dhe lodhje nuk kam në punë
Vjen çapi yt aq i shtrenjtë
E zgjon një pranverë tek unë.
Trokitjet e tua më parë s’i njihja
Tani i përkthej në çdo gjuhë
Një det me dallgë të bën dashuria
Pranverë që vjeshtë s’ka kurrë.
8.
KURORË E BUKUR KURORË
Kurorë e bukur, kurorë
Më je si një vetull vajze
Trëndelinë e luleborë
Retë si një fustan dasme.
Ujë i akullt i burimit
Humbet sa të thuash një fjalë
E pinë rojet e kufirit
Poshtë në vjosë do të dalë.
Ja, aty në ato male
Vigjëlojnë djemtë pa gjumë
Dhe bariu lart në stane
Është një kufitar më shumë.
9
QESHU, MBURRU, GJIROKASTËR
Gjirokastër ç’të qesh nuri
Për ty shkruaj me dashuri
O qytet i lashtë prej guri
E kalldrëmtë në histori.
Si Ajzberg i rënë nga mali
Kështjella ngrihet mbi re
Poshtë harqeve të gurtë
Kokulur rrinë armët trofe.
Qeshu, mburru, Gjirokastër
Për bijtë me mendje deti
Sa herë ngjit kalldrëmin lart
Të sjell diçka nga Përmeti.
Të sjell fllade nga Naimi
Argjiro ngritur mbi shkëmb
Shekujt marrin fluturimin
Ti blerim të gurtë gdhënd.
10
DIKUR SI LULE E BRISHTË!
Dikur ish’ si lule e brishtë
Vesë e diellit e spërkaste
Lahej e tëra në dritë
Syri i keq dot s’e kapte.
S’kuptonte pse buzëqeshte
Çdo djali me lakmi
T’i puthte pak syçkat deshte
Të binte në dashuri.
Ishte e urtë porsi një shqerë
Me zemër besoi një djalë
Larg atdheut kokëprerë
E la zogëzën duke qarë.
Pastaj i solli të tjerë
Në kurth krokodili
Vuante, vuante vajzë e mjerë
Tretej, tretej, si qiriri.
U vyshk siç vyshket një lule
Trupin sot e shet për bukë
Ajo malin mban mbi supe
Kur i thonë: prostitutë.